Duela hilabete batzuk, lankide batek — aldundi bateko kirol zerbitzuburuak — jarduera fisikoaren eta osasun mentalaren arteko loturari buruzko hausnarketa berezia egin zuen Juanma Muruarekin. Egileak kontatzen duen bezala, elkarrizketa hark esaldi bat utzi zion grabatuta: Juanmak, osasun mentalaren dimentsioa txertatzen dugunean, kirol-politikei heltzeko helburu eta modu berrien sorta handi bat zabaltzen da.

Ideia hori, indartsua eta eraldatzailea, Muruak eta bere taldeak Bilboko Kirolaren Plan Estrategikoan txertatu zuten gakoetako bat izan zen. Juanmak azaldu digunez, asmoen adierazpen batean geratu beharrean, ikuspegi hori erabakitasunez onartu da eta politika publiko zehatz bihurtu da.

Egileak dioen bezala, Plana ez da mugatzen jarduera fisikoa sustatzera, baizik eta ongizatearen gizarte-baldintzatzaileei arreta ematen dien ikuspegi integral bat hartzen du. Onartzen du, beraz, pertsona guztiak ezin direla askatasun berarekin mugitu, eta ez dituztela berdintasunez onartzen kirolak eman ditzakeen onura psikologikoak eta emozionalak.

Ikuspegi inklusiboago horretatik, Juanmak funtsezko galdera bat planteatzen du kirol politika garaikideak birpentsatzeko: Nola ezabatuko ditugu jendea mugitzea eta kirolak eman dezakeen ongizate fisiko eta mentalaz gozatzea eragozten duten oztopoak? Gai horrek, egileak iradokitzen duen bezala, nola lortu jende gehiagok kirola egitea? klasikotik harago joatera gonbidatzen gaitu, eta ongizaterako oinarrizko eskubide hori posible egiten duten edo eragozten duten baldintzak eraldatzeko eskatzen digu.