XVIII. mendeak interes handiagoa jarri zuen higiene eta garbiketa arloetan, eta hori argiro nabarmendu zen, ezik Bizkai osoan iturriak eraiki ziren. Manuel de Berriozabalbeitia, indiano ilustratua, bere auzo zaharra duintzeko jauregia, iturria eta ikuztegia eraikitzea jasotzen zuen proiektu handinahiaren bultzatzailea izan zen. Iturria aipatzeko modukoa da, zeren bolumen beteak, sinpleak eta harmoniatsuak baititu, eta apaingarri gisa, panel leunak eta lehoi buruaren itxurako metalezko kainua baino ez ditu, zeinek aurrera jotzen duen aska angeluzuzenera isurtzen baitu ura. Tokian ikuztegi erdizirkularra ere badago, eta ingurunean horma batek babesten duen hemizikloa; hari deutsela, zazpi aulki daude, eta gune hori batzarleku bilakatu zen. Proiektua fina, kultua eta modernoa da garai horretarako. Halaber, proiektuak erosotasun handiagoa eta espazioa zentzuz erabiltzea ahalbidetzen zuten xehekapen batzuk ere eraso zituen.
Berriozabaletako iturria Elorrioko izen bereko auzoan dago, hiribilduaren ibarra ipar-mendebaldetik menpean hartzen duen 310 metro inguruko muino baten gainean kokatua. Autoz irits daiteke bertaraino, Elorrio-Berriz errepidean Leniz parean ezkerralderako bidea hartuta. Hemendik oinez ere jaitsi daiteke Elorrioraino, promotoreak egin zuen iturriaren garaiko galtzadatik behera.
Berriozabaleta auzoa.